พุทธสุภาษิต หมวดตน-ฝึกตน มีทั้งหมด 65 บทดังนี้
1. fjrigjwwe9r0dhama_zone_supasit_bygroup:budvaja ตนเองนี่แหละสำคัญกว่า สำคัญกว่าเป็นไหนๆ ตระเตรียมตนไว้ให้ดีก่อนแล้ว ต่อไปก็จะได้สิ่งที่รัก
2. fjrigjwwe9r0dhama_zone_supasit_bygroup:budvaja ไม่ควรใส่ใจคำแสลงหูของผู้อื่น ไม่ควรแส่มองธุระที่เขาทำและยังไม่ทำ ควรตั้งใจตรวจตราหน้าที่ของตนนี่แหละ ทั้งที่ทำแล้วและยังไม่กระทำ
3. fjrigjwwe9r0dhama_zone_supasit_bygroup:budvaja ถึงผู้ใดจะชนะเหล่าชนได้พันคนพันครั้งในสงคราม ก็หาชื่อว่าผู้ชนะยอดเยี่ยมไม่ ส่วนผู้ใดชนะตนคนเดียว ผู้นั้นแลชื่อว่าผู้ชนะยอดเยี่ยมในสงคราม
4. fjrigjwwe9r0dhama_zone_supasit_bygroup:budvaja กรรมไม่ดี และไม่เป็นประโยชน์แก่ตน ทำได้ง่าย ส่วนกรรมใดดีและเป็นประโยชน์ กรรมนั้นแลทำได้ยากอย่างยิ่ง
5. fjrigjwwe9r0dhama_zone_supasit_bygroup:budvaja สิ่งที่รักอื่นเสมอด้วยตนไม่มี ทรัพย์อื่นเสมอด้วยข้าวเปลือกไม่มี แสงสว่างอื่นเสมอด้วยปัญญาไม่มี ฝนแลเป็นสระที่ใหญ่
6. fjrigjwwe9r0dhama_zone_supasit_bygroup:budvaja ถ้าสอนผู้อื่นฉันใด พึ่งทำตนฉันนั้น ผู้ฝึกตนดีแล้ว ควรฝึกผู้อื่น ได้ยินว่าตนแลฝึกยาก
7. fjrigjwwe9r0dhama_zone_supasit_bygroup:budvaja ชัยชนะใดกลับแพ้ได้ ชัยชนะนั้นไม่ดี ชัยชนะใดไม่กลับแพ้ ชัยชนะนั้นแลเป็นชัยชนะที่ดี
8. fjrigjwwe9r0dhama_zone_supasit_bygroup:budvaja บัณฑิตพึงตั้งตนไว้ในคุณอันสมควรก่อน แล้วจึงสอนผู้อื่นภายหลัง จึงไม่มัวหมอง
9. fjrigjwwe9r0dhama_zone_supasit_bygroup:budvaja ผู้ใดมีความไร้ศีลธรรมครอบคลุม เหมือนย่านทรายคลุมไม้สาละ ผู้นั้นชื่อว่าทำตนเหมือนถูกผู้ร้ายคุมตัว
10. fjrigjwwe9r0dhama_zone_supasit_bygroup:budvaja โทษคนอื่น เห็นง่าย แต่โทษตนเองเห็นยาก
11. fjrigjwwe9r0dhama_zone_supasit_bygroup:budvaja โทษคนอื่นเที่ยวกระจาย เหมือนโปรยแกลบ แต่โทษตนปิดไว้ เหมือนพรานนกเจ้าเล่ห์แฝงตัวบังกิ่งไม้
12. fjrigjwwe9r0dhama_zone_supasit_bygroup:budvaja มัวพะวงอยู่ว่า นี่ของเราชอบ นี่ของเรารัก แล้วปล่อยปละละเลยตนเองเสีย คนอย่างนี้จะไม่ได้ประสบสิ่งที่ชอบสิ่งที่รักเลย
13. fjrigjwwe9r0dhama_zone_supasit_bygroup:budvaja ตนทำชั่ว ตัวก็เศร้าหมองเอง ตนไม่ทำชั่ว ตัวก็บริสุทธิ์เอง
14. fjrigjwwe9r0dhama_zone_supasit_bygroup:budvaja จงอยู่อย่างมีหลักยึดเหนี่ยวใจ อย่าเป็นคนไร้ที่พึ่ง
15. fjrigjwwe9r0dhama_zone_supasit_bygroup:budvaja การทำประโยชน์เพื่อผู้อื่น ถึงจะมากก็ไม่ควรให้เป็นเหตุ ทำลายประโยชน์ที่เป็นจุดหมายของตน
16. fjrigjwwe9r0dhama_zone_supasit_bygroup:budvaja ท่านเอ๋ย ท่านก็สามารถทำดีได้ ไยจึงมาดูหมิ่นตัวเองเสีย
17. fjrigjwwe9r0dhama_zone_supasit_bygroup:budvaja ผู้ใดรักษาตนได้ ภายนอกของผู้นั้นก็เป็นอันได้รับการรักษาด้วย
18. fjrigjwwe9r0dhama_zone_supasit_bygroup:budvaja กำหนดประโยชน์ที่หมายของตนให้แน่ชัด แล้วพึงขวนขวายแน่วในจุดหมายของตนนั้น
19. fjrigjwwe9r0dhama_zone_supasit_bygroup:budvaja บัณฑิตไม่ควรขุดโค่นความดีของตนเสีย พึงรักษาตนไว้ให้ได้ทุกเมื่อ
20. fjrigjwwe9r0dhama_zone_supasit_bygroup:budvaja ชื่อว่าที่ลับ ไม่มีในโลก
21. fjrigjwwe9r0dhama_zone_supasit_bygroup:budvaja ผู้มีตน ฝึกตนดีแล้ว ย่อมได้ที่พึ่งซึ่งได้ยาก
22. fjrigjwwe9r0dhama_zone_supasit_bygroup:budvaja ตนไม่ทำบาปเอง ย่อมหมดจดเอง
23. fjrigjwwe9r0dhama_zone_supasit_bygroup:budvaja คนมิได้เป็นโจรเพราะคำของคนอื่น มิได้เป็นมุนีเพราะคำของคนอื่น
24. fjrigjwwe9r0dhama_zone_supasit_bygroup:budvaja ไม่ควรเอาตัวไปพัวพันกับความชั่ว
25. fjrigjwwe9r0dhama_zone_supasit_bygroup:budvaja จงพิจารณาตนด้วยตนเอง
26. fjrigjwwe9r0dhama_zone_supasit_bygroup:budvaja คนอื่นจะทำคนอื่นให้บริสุทธิ์ไม่ได้
27. fjrigjwwe9r0dhama_zone_supasit_bygroup:budvaja ความรักอื่น เสมอด้วยความรักตนเองไม่มี
28. fjrigjwwe9r0dhama_zone_supasit_bygroup:budvaja ตนแล เป็นคติของตน
29. fjrigjwwe9r0dhama_zone_supasit_bygroup:budvaja ตนที่ฝึกดีแล้ว เป็นความโชติช่วงแห่งคน
30. fjrigjwwe9r0dhama_zone_supasit_bygroup:budvaja บุรุษ ไม่พึงสละเสียซึ่งตัวเอง
31. fjrigjwwe9r0dhama_zone_supasit_bygroup:budvaja จงเตือนตนด้วย ตนเอง
32. fjrigjwwe9r0dhama_zone_supasit_bygroup:budvaja ความผิดของผู้อื่นเห็นได้ง่าย
33. fjrigjwwe9r0dhama_zone_supasit_bygroup:budvaja คนชั่วฆ่าตัวเองก่อน ภายหลังจึงฆ่าคนอื่น
34. fjrigjwwe9r0dhama_zone_supasit_bygroup:budvaja ไม่พึงอาศัยผู้อื่นยังชีพ
35. fjrigjwwe9r0dhama_zone_supasit_bygroup:budvaja รักอื่นเสมอด้วยรักตน นั้นไม่มี
36. fjrigjwwe9r0dhama_zone_supasit_bygroup:budvaja บุรุษไม่พึงให้ซึ่งตนเอง
37. fjrigjwwe9r0dhama_zone_supasit_bygroup:budvaja บัณฑิต ย่อมฝึกตน
38. fjrigjwwe9r0dhama_zone_supasit_bygroup:budvaja ติตนด้วยข้อใด อย่าทำข้อนั้นเสียเอง
39. fjrigjwwe9r0dhama_zone_supasit_bygroup:budvaja ตนมีทางไป เป็นของตน
40. fjrigjwwe9r0dhama_zone_supasit_bygroup:budvaja พึงขวนขวายในเป้าหมายของตน
41. fjrigjwwe9r0dhama_zone_supasit_bygroup:budvaja ทุกท่านสามารถทำดีได้
42. fjrigjwwe9r0dhama_zone_supasit_bygroup:budvaja ไฉนจึงดูถูกตัวเองเล่า
43. fjrigjwwe9r0dhama_zone_supasit_bygroup:budvaja ทำบาปเอง ย่อมเศร้าหมองเอง
44. fjrigjwwe9r0dhama_zone_supasit_bygroup:budvaja ความผิดของตน มองเห็นได้ยาก
45. fjrigjwwe9r0dhama_zone_supasit_bygroup:budvaja เป็นที่รู้กันว่า ตนนี่แหละ ฝึกได้ยาก
46. fjrigjwwe9r0dhama_zone_supasit_bygroup:budvaja บัณฑิตพึงทำตนให้ผ่องแผ้วจากเครื่องเศร้าหมองจิต
47. fjrigjwwe9r0dhama_zone_supasit_bygroup:budvaja อย่าฆ่าตัวเองเสียเลย
48. fjrigjwwe9r0dhama_zone_supasit_bygroup:budvaja จงเป็นผู้ตามรักษาตน อย่าให้เดือดร้อน
49. fjrigjwwe9r0dhama_zone_supasit_bygroup:budvaja ความบริสุทธิ์และไม่บริสุทธิ์ เป็นของเฉพาะตัว
50. fjrigjwwe9r0dhama_zone_supasit_bygroup:budvaja ควรรักษาตนนั้นไว้ให้ดี
51. fjrigjwwe9r0dhama_zone_supasit_bygroup:budvaja ถ้ารู้ว่าตนเป็นที่รัก ก็ไม่ควรประกอบตนนั้นด้วยความชั่ว
52. fjrigjwwe9r0dhama_zone_supasit_bygroup:budvaja ได้ยินมาว่า ตัวเราฝึกได้ยาก
53. fjrigjwwe9r0dhama_zone_supasit_bygroup:budvaja ติตนเองเพราะเหตุใด ไม่ควรทำเหตุนั้น
54. fjrigjwwe9r0dhama_zone_supasit_bygroup:budvaja จงถอนตนขึ้นจากหล่ม เหมือนช้างตกหล่มถอนตนขึ้นฉะนั้น
55. fjrigjwwe9r0dhama_zone_supasit_bygroup:budvaja ฝึกตนได้แล้วจึงควรฝึกคนอื่น
56. fjrigjwwe9r0dhama_zone_supasit_bygroup:budvaja แน่ะ บุรุษ จริงหรือเท็จ ตัวท่านเองย่อมรู้
57. fjrigjwwe9r0dhama_zone_supasit_bygroup:budvaja ไม่ควรพร่าประโยชน์แห่งตน เพราะประโยชน์ผู้อื่นแม้จะมีมาก
58. fjrigjwwe9r0dhama_zone_supasit_bygroup:budvaja ผู้ฝึกตนได้ เป็นผู้ประเสริฐสุดในหมู่มนุษย์
59. fjrigjwwe9r0dhama_zone_supasit_bygroup:budvaja รู้ตนว่าเป็นคนเช่นใด เหล่าเทพไท้ก็รู้เช่นนั้น
60. fjrigjwwe9r0dhama_zone_supasit_bygroup:budvaja ตระเตรียมตนให้ดีเสียก่อนแล้ว ต่อไปจะได้สิ่งอันเป็นที่รัก
61. fjrigjwwe9r0dhama_zone_supasit_bygroup:budvaja ชนะตนนั่นแหละ เป็นดี
62. fjrigjwwe9r0dhama_zone_supasit_bygroup:budvaja ตนแลเป็นที่พึ่งแห่งตน
63. fjrigjwwe9r0dhama_zone_supasit_bygroup:budvaja ผู้ประพฤติดี ย่อมฝึกตนอยู่เป็นนิจ
64. fjrigjwwe9r0dhama_zone_supasit_bygroup:budvaja ตนนั่นแหละเป็นที่รักยิ่ง
65. fjrigjwwe9r0dhama_zone_supasit_bygroup:budvaja บุคคลไม่ควรลืมตน
|
